Nazareth are a Scottish hard rock band formed in Dunfermline
in 1968 that had many hit singles and albums in Canada, the United
Kingdom, and a number of other European countries beginning in the early
1970s. The breadth of their popularity expanded internationally,
including in the United States, with their 1975 album Hair of the Dog, which featured their hits "Hair of the Dog" and a cover of the ballad "Love Hurts".[3][4][5] They have continued to record and tour internationally for more than 50 years.
https://en.wikipedia.org/wiki/Nazareth_(band)
01 Telegram
02-Razamanaz
03-I want to do everything for you
04-The Boys in the band
05-Beggar s day
06-Ruby Tuesday
07-Dream On
08-cocaine
09-This Months Messiah
10-Party Down
11-May The Sunshine
12-Love Hurts
13-This flight tonight
14-Expect no mercy
15-Hair of the dog
16-Bad bad boy
17-Teenage nervous breakdow
18-Tush
19-Rock me Baby
20-Sweet little rock n roller
Ο Νικ Γκραβενίτης (Nicholas George Gravenites, 2/10/1938-
18/9/2024), μπλουζίστας παγκοσμίου φήμης, ήταν δεύτερης γενιάς Έλληνας
της Αμερικής. Μεγάλωσε στο νότιο Σικάγο, ενώ είχε καταγωγή από το
Παλαιοχώρι της Αρκαδίας. Η οικογένειά του διατηρούσε εστιατόριο στο
Σικάγο, μέσα στο οποίο ο ίδιος μεγάλωσε. Ο Γκραβενίτης δραστηριοποιήθηκε ως τραγουδιστής, τραγουδοποιός, παραγωγός και κιθαρίστας της μπλουζ, ροκ και φολκ μουσικής,
ιδιαίτερα δημοφιλής για τη δουλειά του με τους Electric Flag, την
Janis Joplin, τον Muddy Watters και πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες που
αναδύθηκαν κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Θεωρείται ιδιαίτερα
επιδραστικός ως ανανεωτής της μπλουζ μουσικής καθώς συγκέρασε στο έργο
του τα μπλουζ του Σικάγο του 1950 με την ψυχεδελική ροκ της Καλιφόρνια του ’60.
Κατά τη δεκαετία του 1950 συναναστράφηκε με τους Elvin Bishop, Paul
Butterfield, και Michael Bloomfield που αργότερα σχημάτισαν τη μπάντα The Paul Butterfield Blues Band,
επηρεασμένοι από σπουδαία ονόματα της σκηνής του Νότιου Σικάγο όπως οι
Muddy Waters και Buddy Guy. Εκτός από τη συγγραφή του κλασικού “Born In Chicago” και του πρωτοποριακού “East West” για τον Butterfield, ο Γκραβενίτης έγραψε επιτυχίες για την Janis Joplin
και τα τραγούδια του ηχογραφήθηκαν από τους Big Brother and the Holding
Compan, Otis Rush , James Cotton και πολλούς ακόμη σπουδαίους μουσικούς
και μπάντες της σκηνής. Ακόμη, συνεργάστηκε με τον John Cipollina και έκανε τις παραγωγές στο συγκρότημά του, τους εκπροσώπους του ψυχεδελικού ροκ Quicksilver Messenger Service. Αργότερα οι δύο καλλιτέχνες σχημάτισαν τους Nick Gravenites-John Cipollina Band που έκαναν πολλές περιοδείες στην Ευρώπη, ενώ εμφανίστηκαν και στη σκηνή του Ρόδον Live στην Αθήνα στις 31/12/1987 και στις 20, 21, & 23/4/1989. O Γκραβενίτης εμφανίστηκε στη χώρα μας ακόμη το 2008 στο Κύτταρο και το 2014 στο Half Note Jazz Club.
Για τα 86 χρόνια από τη γέννηση του Γκραβενίτη, δείτε από το Αρχείο της ΕΡΤ θέμα της εκπομπής «Χρώματα», παραγωγής 1989.
Τα «Χρώματα» ήταν πολιτιστικό μαγκαζίνο που ξεκίνησε
να προβάλλεται στην ΕΤ-1 το 1988. Για τη δημιουργία της εκπομπής
συνεργάζονταν 30 νέοι ερευνητές, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι και
τεχνικοί ενώ την παρουσίαση αναλάμβανε ο Γιάννης Έξαρχος και την οργάνωση παραγωγής η Λουκία Ρικάκη.
Στο σύνολό της η εκπομπή κάλυπτε ποικιλία θεμάτων όπως: μουσική,
κινηματογράφος, χορός, βιβλίο, αθλητισμός, εικαστικά, οικολογία,
διαφήμιση, ταξίδια, βίντεο τέχνη, επίκαιρα θέματα από όλο τον κόσμο.
Στο συγκεκριμένο θέμα, από επεισόδιο που προβλήθηκε στις 30/4/1989, λίγες μέρες δηλαδή μετά τις εμφανίσεις των Nick Gravenites-John Cipollina Band στην Αθήνα, ο Γιάννης Έξαρχος συναντά τους δύο σπουδαίους μουσικούς και συνομιλεί μαζί τους
για το υπόβαθρό τους, τη συνεργασία τους, το μουσικό τοπίο των μπλουζ
στην Αμερική, τις γνωριμίες τους από τον μουσικό χώρο. Ο Γκραβενίτης μιλά για το φόβο
που σταματά τους ανθρώπους από το να σπάνε τα στεγανά γύρω τους,
αναφέροντας πως ο ίδιος σύχναζε στα κλάμπς του «μαύρου γκέτο» το 60
χωρίς να φοβάται. Μιλά ακόμη για την οικογένειά του ενώ αναφέρει πως η προσωπική του ταυτότητα χτίστηκε πάνω σε δύο διαφορετικές φιγούρες: του «εγκληματία» και του διανοούμενου.
Στη συνέχεια, απαντώτας σε ερώτηση του Έξαρχου, εξηγεί τι το
διαφορετικό έφερε στη ζωή ενός Έλληνα η εμπλοκή με τα μπλουζ. Συζητά
για το ρόλο του ως διαμεσολαβητή της κουλτούρας των μπλουζ κλάμπς σε άλλους μουσικούς όπως ο Paul Butterfield.
Έπειτα o Τσιπολίνα μιλά για την πρώτη του επαφή με το χώρο των μπλουζ χάρη στον Γραβενίτη, τον οποίο χαρακτηρίζει ως «θρυλικό» αλλά και ως «μουσικό των μουσικών». Θυμάται ακόμη, την αρχική τους γνωριμία, όπου ο Γκραβενίτης είχε πάνω του «ένα όπλο και ένα μπουκάλι ουίσκι».
Τέλος η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από την κυκλοφορία της ζωντανής ηχογράφησης της πρώτης συναυλίας τους στο Ρόδον το 1987 (Nick
Gravenites And John Cipollina – Live In Athens At The Rodon , από τη
Music Box International) αλλά και τα συναισθήματα του Gravenites γύρω
από το χαμό αγαπημένων του προσώπων όπως οι Joplin, Hendrix και
Butterfield.
Σε όλη τη διάρκεια του θέματος προβάλλονται πλάνα από την εμφάνιση του μουσικού διδύμου στο Ρόδον το 1989.
Genre: Experimental Rock, Stoner Rock, Psychedelic Rock
Country: France
Year: 2019
Label: Self-Released
All rights belongs to their respective owners
Enjoy the music and support the band:
https://stonerebel1.bandcamp.com/albu...
01. 00:00 Apocalypse
02. 06:24 Vega
03. 10:42 Goblins
04. 22:28 Sonic Galaxy
05. 29:56 Starship Melody
06. 46:56 Loire
07. 53:41 Stones And Sun
Dervishan: A Cross-Continental Psychedelic Journey
Founded in 1970, the fictional rock band Dervishan was a symbol of cultural and musical synthesis formed by five talented musicians from Iran, Turkey, the US, France and Egypt. The group’s origins lie in a chance encounter in Paris in the late 1960s. Through their shared interest in psychedelic rock and their admiration for Eastern mysticism, Dervishan became a pioneer of musical experimentation and cultural fusion.
The Birth of Desert Secrets
Released in 1972, Dervishan’s debut album Desert Secrets was a bold musical journey into uncharted territory. Blending the transformative textures of psychedelic rock with Middle Eastern melodies, the album was both experimental and deeply spiritual. Tracks like "Sufi Mirage" and "Sands of Layla" featured intricate oud and sitar solos over hypnotic drum beats and atmospheric bass lines.
Recorded in London, the album received critical acclaim in underground music circles for its unique musical fusion of East and West, but never really found its way into the mainstream, remaining more of a cult favorite.
Tracklist:
00:00 Sufi Mirage
06:31 Sands of Layla
12:31 Khamsin Dream
19:35 Tears of the Dervish
23:56 Zamzamah
28:50 Heart of the Desert
33:44 Whispers of Anahita
WARNING: "None of the music on this channel actually exists! So? Who cares... Let's listen and enjoy!"
Nick Gravenites: «Εφυγε» στα 85 του ο Έλληνας θρύλος των μπλουζ
Newsbomb
Στα 85 του χρόνια άφησε την τελευταία του πνοή ο σπουδαίος μπλούζμαν του Σικάγο, ελληνικής καταγωγής, Nick Gravenites.
Γεννημένος στις 2 Οκτωβρίου 1938 στο Σικάγο, από Έλληνες γονείς από το
Παλαιοχώρι Αρκαδίας, ο Gravenites υπήρξε μια εμβληματική μορφή της
μουσικής σκηνής, με μια καριέρα που εκτεινόταν από τη δεκαετία του ’60
μέχρι πρόσφατα. Ήταν γνωστός και ως Nick «The Greek».
Ως
ερμηνευτής, κιθαρίστας και συνθέτης, είχε συνεργαστεί με σπουδαία
ονόματα της μουσικής, όπως οι Paul Butterfield, Janis Joplin και John
Cipollina των Quicksilver Messenger Service. Η καλλιτεχνική του
πορεία περιλάμβανε σημαντικές στιγμές, όπως η ίδρυση των Electric Flag
στους οποίους τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα και η συμμετοχή του στους
Big Brother and the Holding Company.
Οι γονείς του κατάγονταν από το Παλαιοχώρι Αρκαδίας, και ο ίδιος ήταν δεύτερης γενιάς Έλληνας στην Αμερική.
Η κληρονομιά του Gravenites είναι πλούσια και γεμάτη επιρροές που
συνεχίζουν να εμπνέουν νέες γενιές καλλιτεχνών. Με την απώλειά του, η
μουσική σκηνή χάνει έναν από τους πιο αυθεντικούς εκπροσώπους της, έναν
άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στη δημιουργία και την προώθηση της
blues μουσικής.
Aπό τα μέσα της δεκαετίας του 1950 είχε βυθιστεί
στην μπλουζ σκηνή της πόλης του, σχηματίζοντας, όπως αναφέρει το
βιογραφικό του στην ιστοσελίδα του, μια «παρέα από αταίριαστα λευκά
παιδιά» με μελλοντικούς αστέρες της ροκ όπως ο Elvin Bishop, ο Paul
Butterfield και ο Michael Bloomfield. Όλοι τους, λάτρεις των μπλουζ,
έγιναν σταθερά μέλη στα μπαρ και τα κλαμπ της South Side που
φιλοξενούσαν μεγαθήρια όπως οι Muddy Waters, Buddy Guy, Howlin’ Wolf,
Jimmy Reed και Otis Rush, απορροφώντας τα μουσικά μαθήματα που θα
μετέτρεπαν στο μπλουζ ροκ και το ψυχεδελικό κιθαριστικό ροκ των μέσων
και των τελών της δεκαετίας του ’60 και του ’70.
Στο Σαν Φρανσίσκο
Μετά
από πολλά χρόνια ταξιδιών μεταξύ Σικάγο και Σαν Φρανσίσκο, ο Gravenites
τελικά εγκαταστάθηκε στην Bay Area για τα καλά το 1965. Εγκατεστημένος
στην ανερχόμενη μουσική σκηνή του Haight-Ashbury, ο Gravenites – ο
οποίος τραγουδούσε, έπαιζε κιθάρα και φυσαρμόνικα και ήταν ένας πολύ
παραγωγικός τραγουδοποιός – συνεργάστηκε με τον παλιό του φίλο από το
Σικάγο, τον Bloomfield, για να σχηματίσουν τους Electric Flag το 1967.
Το γκρουπ, με τον Gravenites στα φωνητικά, εμφανίστηκε στο Monterey Pop
Festival του 1967, και ενώ το συγκρότημα δεν θα αποκτούσε ποτέ τη φήμη
άλλων καλλιτεχνών της σκηνής, η επίδρασή του στα μπλουζ-ροκ συγκροτήματα
του Σαν Φρανσίσκο της εποχής, κυρίως στους Quicksilver Messenger
Service και στους Big Brother and the Holding Company, ήταν σημαντική.
Με την Τζάνις Τζόπλιν
Η
φιλία του με τα μέλη των Big Brother θα είχε σημαντικό αντίκτυπο στην
καριέρα της τραγουδίστριας του συγκροτήματος, την Τζάνις Τζόπλιν. Με την
υποστήριξη και την ενθάρρυνση του Gravenites, η Τζόπλιν εγκατέλειψε το
συγκρότημα το 1968 και ξεκίνησε μόνη της ως σόλο καλλιτέχνης. Τόσο ο
Gravenites όσο και ο Bloomfield βοήθησαν στη διαμόρφωση του πρώτου σόλο
άλμπουμ της Τζόπλιν, το “I Got Dem Ol’ Kozmic Blues Again Mama!” του
1969, με τον Gravenites να γράφει το κομμάτι “Work Me Lord” για τον
δίσκο. Το τραγούδι θα γινόταν βασικό κομμάτι των ζωντανών εμφανίσεων της
Τζόπλιν και θα αποτελούσε το αποκορύφωμα της εμφάνισης της
τραγουδίστριας στο Woodstock. (Η πρώην σύζυγος του Gravenites, η
σχεδιάστρια ρούχων Linda Gravenites, συνέβαλε σημαντικά στο
χαρακτηριστικό ντύσιμο της Τζόπλιν).
Έγραψε τα «As Good as You've Been to This World» και «Work me, Lord»
για τον πρώτο προσωπικό της δίσκο καθώς και το «Buried Alive in the
Blues» για το τελευταίο στούντιο άλμπουμ της Joplin «Pearl», αλλά η
τραγουδίστρια πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης τις πρώτες πρωινές ώρες
της 4ης Οκτωβρίου 1970, την ημέρα που επρόκειτο να ηχογραφήσει το
τραγούδι. Το «Buried Alive in the Blues» εμφανίστηκε ως instrumental στο
«Pearl» και έδωσε τον τίτλο του (τουλάχιστον εν μέρει) στην πρώτη
μεγάλη βιογραφία της τραγουδίστριας: το 1973 το «Buried Alive» της
συγγραφέως Myra Friedman. Ο Gravenites συχνά ερμήνευε το τραγούδι – με
τους στίχους του – σε συναυλίες ως φόρο τιμής στην Joplin. Το «Pearl»
κυκλοφόρησε τρεις μήνες μετά και βρέθηκε στην κορυφή του Billboard 200
chart για εννέα εβδομάδες. Έχει πουλήσει περισσότερα από 4 εκατομμύρια
αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ.
Το πιο γνωστό τραγούδι του, το
«Born in Chicago», ήταν το εναρκτήριο κομμάτι στο ομώνυμο ντεμπούτο
άλμπουμ των Paul Butterfield Blues Band το 1965 και θα γινόταν
ένα από τα στάνταρ των μπλουζ. Μεταξύ των πολλών καλλιτεχνών που έχουν
ηχογραφήσει εκδοχές του είναι οι Jesse Colin Young, George Thorogood,
Tom Petty and the Heartbreakers και, το 1990, οι Pixies. Το τραγούδι
τιμήθηκε από το Blues Hall of Fame το 2003.
Ο Gravenites θα
διατηρούσε ένα πολυάσχολο τοπικό προφίλ στην Bay Area για δεκαετίες,
συνεργαζόμενος συχνά με τον Bloomfield, τον Taj Mahal, τον Huey Lewis
και, με μεγαλύτερη συνέπεια, τον John Cipollina των Quicksilver
Messenger Service. Το 2013, εμφανίστηκε στο ντοκιμαντέρ «Born in
Chicago» για την μπλουζ σκηνή του Σικάγο της δεκαετίας του 1960. Η
ταινία προβλήθηκε στο φεστιβάλ SXSW στο Όστιν και προβάλλεται στο Amazon
Prime.
Spirogyra were a British folk rock/prog
band that released three albums between 1971 and 1973. The group's most
well-known members are co-founder, songwriter, and guitarist Martin
Cockerham and singer Barbara Gaskin.[1] Their sound has been described as "whimsically English"[1] and their third album, Bells, Boots and Shambles, has come to be regarded as "a lost masterpiece".[2]
A later incarnation of the band was formed in the early 2000s, with
further studio albums in 2009 and 2011. The band conclusively ceased to
exist with Martin Cockerham's 2018 death.
https://en.wikipedia.org/wiki/Spirogyra_(band)
Tracklist
1. The Furthest Point 00:00
2. Old Boot Wine 08:16
3. Parallel Lines Never Separate 12:35
4. Spiggly 17:41
5. An Everyday Consumption Song 18:54
6. The Sergeant Says 23:24
7. In The Western World 27:07
(7a - In The Western World)
(7b - Jungle Lore)
(7c - Coming Back)
(7d - Western World Reprise)
Place of origin – Bolton (Lancashire), England
Recording Line-up
Martin Cockerham – Vocals, Guitar (composition and performing)
Barbara Gaskin – Vocals
John Boyce – Cello
Stan Sulzman – Flute
Julian Cusack – Piano, Violin
Steve Ashley – Whistle
Steve Borrill – Bass
Dave Mattacks – Drums
Cello/flute/trumpet arranged by Dolly Collins and Julian Cusack
Monophonics are a San Francisco Bay Area soul band consisting of Austin
Bohlman (Drums), Myles O’Mahony (Bass/Background Vocals), Ian McDonald
(Guitar/Background Vocals), Ryan Scott (Trumpet/Background
Vocals/Percussion) & Kelly Finnigan (Keys/Lead Vocals) along with a
rotating 2nd horn usually filled by Nadav Nirenberg (Trombone) from Ikebe Shakedown and Breakdown Brass.
Ekathé is an Argentine Jazz Fusion musician who is a true master of his
instrument. He easily transports the listener on a musical trip through
the alluring worlds of jazz with his captivating melodies and
sophisticated improvisations. Ekathé's music is a fusion of jazz with
elements of rock, funk, and Latin rhythms. He is renowned for his
ability to flawlessly integrate numerous genres and styles.
https://www.viberate.com/artist/ekathe/
00:0004:36 LANCHERO
04:3607:42 FRUTERIA
07:4210:34 FIJI (Pablito's dream)
10:3415:47 KALUA
15:4720:48 SIN HABLAR
20:4824:56 LA PACIENCIA
24:5628:29 DESENCUENTRO
28:2933:10 NIÑOS GALAXY
Ekathe es:
Javier Muller - Saxo alto
Nicolas Pons - Teclados
Tomas Torres - Guitarra eléctrica
Pablo Barone - Bajo eléctrico
Ivan Marcori - Batería
Η επταμελής μπάντα από τη Θεσσαλονίκη συζητιέται πολύ στις παρέες που
αγαπούν τη μουσική και ψάχνουν διαρκώς κάτι καινούργιο που να αξίζει.
Οι «Λάργκο», το σχήμα με τον ιδιαίτερο και πολυσυλλεκτικό ήχο, γεννήθηκαν από την ανάγκη του Κωσταντή Παπακωνσταντίνου να παίξει συλλογικά τις συνθέσεις που είχε κρατημένες στην άκρη. Ο γιος του Θανάση Παπακωνσταντίνου
ακολουθεί τον δικό του δρόμο και μαζί με ακόμη έξι εξαιρετικούς
μουσικούς προβάλλουν πια τη δική τους καλλιτεχνική πρόταση, μια μείξη
από παραδοσιακά και ροκ στοιχεία με ποικιλία στους ρυθμούς.
Το τραγούδι με τίτλο «Απ’ την αρχή του κόσμου» είναι αυτό που έχει ξεχωρίσει από τον πρώτο τους δίσκο (EP) που κυκλοφόρησε από την «ΑΧΟΣ»
μέσα στο 2016. Τα πέντε συνολικά κομμάτια που ηχογράφησαν είναι
ενδεικτικά του δημιουργικού κλίματος που επικρατεί εντός της μπάντας.
https://sarothron.gr/largko/
Μουσική: Κωσταντής Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ενορχήστρωση: Λάργκο
Βρείτε το στα:
iTunes: http://apple.co/1Q2O1rF
GooglePlay: https://goo.gl/lpZ3Pw
Spotify: http://spoti.fi/1Sbgx1T
Apple Music: https://itun.es/gr/AMeFbb
Deezer: http://goo.gl/vhTs0K
Στίχοι
Έχω μια θλίψη που έρχεται απ' την αρχή του κόσμου
μαζί με την βαθιά πνοή, την παγωμένη λάμψη.
Μπήκε στο πρώτο κύτταρο σαν μια μικρή ακίδα
κι, ότι απ' αυτό γεννήθηκε, θέλησε να υποτάξει.
Τ'αμέριμνα μικρά παιδιά, τα ζώα και τα δέντρα
ποτέ της δεν τα γλέντησε, δεν είχε τι να κάνει.
Μα αν έβρισκε συνείδηση, έβγαζε την βουκέντρα
κι έσπρωχνε την βαρύθυμη στην τρομερή χοάνη.
Θλίψη σαν αδιόρατο βελούδο, σαν μετάξι.
Κανείς δεν την ανίχνευσε, δεν βρέθηκε ο τρόπος.
Δεν σου φωνάζει: ''Είμ' εδώ!'' κι, ενώ όλα είναι εντάξει,
αυτή ‘ναι που θα φταίει, αν δεν σε χωράει ο τόπος.
Όπου τα λόγια είναι φτωχά, το πένθος είναι γλέντι
κι όπου μπορούν να ερωτευτούν η όμορφη κυρία
που από τα ψώνια της γυρνά στο σπίτι ευτυχισμένη
κι ο σκελετός που βρέθηκε κάπου στην Σιβηρία
Στρατιές περάσαν απο κεί, χαθήκανε στην δίνη,
σε μιά πραγματικότητα ρευστή σαν άγριο μέλι.
Οι ανήσυχοι σταυρώθηκαν, οι ήσυχοι τρομάξαν
κι ένας περίπου αλώβητος: ''Ο κύριος δεν με μέλει".
Θλίψη σαν αδιόρατο βελούδο, σαν μετάξι.
Κανείς δεν την ανίχνευσε, δεν βρέθηκε ο τρόπος.
Δεν σου φωνάζει: ''Είμ' εδώ!'' κι, ενώ όλα είναι εντάξει,
αυτή ‘ναι που θα φταίει, αν δεν σε χωράει ο τόπος.
Leroy "Roy" Buchanan (September 23, 1939 – August 14, 1988) was an American guitarist and blues musician. A pioneer of the Telecaster sound,[1] Buchanan worked as a sideman and as a solo artist, with two gold albums early in his career[2] and two later solo albums that made it to the Billboard chart. He never achieved stardom, but is considered a highly influential guitar player.[3]Guitar Player praised him as having one of the "50 Greatest Tones of All Time."[1] He appeared on the PBS music program Austin City Limits in 1977 (season 2).
Death
According to his agent and others, Buchanan was doing well, having
gained control of his drinking habit and playing again, when he was
arrested for public intoxication after a domestic dispute.[2][6] He was found hanged from his own shirt in a jail cell on August 14, 1988, in the Fairfax County,
Virginia, Jail. According to Thomas Hartman, who was in a cell near
Buchanan's, the deputy sheriff opened the door early in the morning and
found Buchanan with the shirt around his neck.[9][17]
His cause of death was officially recorded as suicide, a finding
disputed by Buchanan's friends and family. One of his friends, Marc
Fisher, reported seeing Roy's body with bruises on the head.
https://en.wikipedia.org/wiki/Roy_Buchanan
Setlist:
1. Thing In G (Short Fuse) 0:02:19
2. Green Onions 0:06:57
3. Roy's Blues (Roy's Bluz) 0:12:20
4. Walk Don't Run 0:23:37
5. Sweet Dreams 0:26:00
6. Peter Gunn 0:29:44
7. Blues In D (Blues Shuffle instrumental) 0:33:18
8. Hey Joe 0:39:12
9. Foxy Lady 0:43:57
10. Massiah (Massiah Will Come Again) 0:47:36
11. Night Train 0:55:02
12. Linda Lou 0:59:13
13. Wayfaring Pilgram 1:04:23
The Rolling Stones wanted him to replace Brian Jones, and Eric Clapton asked him to play the guitar for Derek & The Dominos – but he turned down both offers. ROY BUCHANAN was a true master of the Fender Telecaster guitar; and his playing technique significantly influenced musicians such as Gary Moore and Jeff Beck.
He moved to Los Angeles when he was a teenager and played in the band Heartbeats with Spencer Dryden. After this, he went on tour with Dale Hawkins and played with Robbie Robertson (The Band) who described BUCHANAN as one of his main influences. In the sixties ROY BUCHANAN got married, moved to Washington D. C. and worked as a studio musician for more than one hundred album productions. His first solo album was only released in 1971 and which led to the result that he and his inimitable playing of the Fender Telecaster was a well-kept secret among the likes of John Lennon, Eric Clapton and the Rolling Stones. Despite this reputation and the huge success he experienced in the seventies, BUCHANAN felt restricted in the creativity granted to him by the record companies. In 1981 he decided to go on a four year break. This Rockpalast concert was recorded at the Markthalle in Hamburg on February 24, 1985 – just three years before his tragic suicide.
It is a performance that shows ROY BUCHANAN’s genius on the guitar in an extremely unique way – especially with his brilliant covers by artists including Jimi Hendrix or Don Gibson.
An impressive legacy!
Lineup:
ROY BUCHANAN - guitar, vocals
MARTIN STEVENSON - vocals
JOHN STEELE - guitar, keyboards, vocals
ANTHONY DUMM - bass
MARTIN YULA - drums
Thumbnail picture by: Thomas von der Heide
MIG music online:
Website: http://www.mig-music.de/
Facebook: / migmusic.de
Instagram: / migmusicde
Alvin Lee (born Graham Anthony Barnes; 19 December 1944 – 6
March 2013) was an English guitarist, singer and songwriter, who was
best known as the lead vocalist and guitarist of the blues rock band Ten Years After.
https://en.wikipedia.org/wiki/Alvin_Lee
Filmed at GRUGAHALLE, ESSEN, GERMANY, 15TH SEPTEMBER, 1978
Setlist:
1 Gonna Turn You On 0:00:50
2 Help Me 0:04:40
3 Ain't Nothing Shaking 0:13:35
4 Bass Boogie 0:28:14
5 Hey Joe 0:35:30
6 I'm Going Home 0:42:14
7 Choo Choo Mama 0:52:17
8 Rip It Up 0:54:10
Encores:
9 Sweet Little Sixteen 0:57:44
10 Roll Over Beethoven 1:05:14
Line-up:
Bass – Mick Hawksworth
Blues Harp – Alvin Lee
Drums – Tom Compton
Guitar, Vocals – Alvin Lee