Η Μαρίκα Νίνου και ο Τσιτσάνης στου Τζίμη του χοντρού

  Η κυριαρχία της Μαρίκας Νίνου σε αυτό το σύνολο είναι απόλυτη. Η φωνή της, μεταλλική, περήφανη, η προσωπικότητά της έντονη, η ερμηνεία της χωρίς κενά κι υποχωρήσεις. Το κέφι της πηγαίο και χωρίς φτιασίδια, η επαφή της με το πάλκο πραγματική. Χωρίς τους περιορισμούς που δημιουργεί το στούντιο, το ρεμπέτικο στο περιβάλλον του κέντρου αποκτάει άλλη διάσταση: παράδειγμα πώς η Μαρίκα Νίνου τραγουδάει εδώ τα «Καβουράκια». Τέτοιες ερμηνείες επιβεβαιώνουν την άποψη του Βασίλη Τσιτσάνη (που ακούγεται στο δίσκο να σιγοντάρει) ότι η Μαρίκα Νίνου είχε κάτι «ιδιαίτερο». Το ιδιαίτερο που βρίσκουμε είναι η έλλειψη «βεντετισμού» κι η ευπρέπεια του συνόλου, στην μεταβατική στιγμή, τότε που η διασκέδαση ήταν εξωτερίκευση, κοινωνική επαφή κι αναζήτηση υγιής.

Φ. Δρακονταειδής 28-5-77

αυτος ο δισκος ειναι ο πρωτος ζωντανος δισκος της ελληνικης δισκογραφιας .Τα τραγουδια ηχογραφηθηκαν μαλλον το 1951-1952 στου τζιμη του χονδρου απο φοριτο μαγνητοφωνο που ειχε φερει ενας ελληνοαμερικανος απο την Αμερικη .Εγιναν δισκος το1977 απο το Σταυρο Ξαρχακο

1) Γκιουλμπαχάρ (Β. Τσιτσάνης)

2) Βαλεντίνα (Γ. Μητσάκης)

3) Τα λερωμένα τ’άπλυτα (Β. Τσιτσάνης)

4) Λάρισα-Καρδίτσα (Βόλτα στην Ελλάδα) (Β. Τσιτσάνης - Χ. Κολοκοτρώνης)

5) Σεράχ (Β. Τσιτσάνης)

6) Το μονοπάτι (Γ. Μουζάκης - Γ. Γιαννακόπουλος - Χρ. Γιαννακόπουλος - Αλ. Σακελλάριος)

7) Αμανές (Παραδοσιακό)

8) Παλαμάκια (Γ. Μητσάκης)

9) Τα καβουράκια (Β. Τσιτσάνης)

10) Τα μάνταλα (Β. Τσιτσάνης)

11) Ο μπουφετζής (Γ. Μπάτης)